Η διαδρομή καταλήγει στην ευρύτερη περιοχή των εκβολών του Αχελώου, τοπίο μεγάλης ομορφιάς. Αποτελεί μέρος του «Εθνικού Πάρκου Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου − Αιτωλικού, κάτω ρου και εκβολών ποταμών Αχελώου και Ευήνου και νήσων Εχινάδων» (ΚΥΑ 22306/2006 (ΦΕΚ477/Δ/31.5.06), ενός από τους πλουσιότερους υγρότοπους της Ευρώπης, συνολικής έκτασης περίπου 630.000 στρεμμάτων.
Ο Αχελώος είναι ο δεύτερος σε μήκος ελληνικός ποταμός, που καλείται και Άσπρος ή Ασπροπόταμος λόγω του χρώματος των νερών του. Πηγάζει από την Πίνδο και έχει μήκος 220 χλμ., ρέοντας διαδοχικά από τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και τελικά στην Αιτωλοακαρνανία, όπου εκτείνεται και το μεγαλύτερο τμήμα του, πριν εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος, ανάμεσα στο όρος Κοτσιλάρης και τη χερσόνησο Διόνι. Αρχικά εξέβαλλε ανάμεσα στους λόφους της περιοχής των Σταμνών, αλλά σταδιακά στράφηκε δυτικότερα, προκαλώντας μεγάλες γεωμορφολογικές μεταβολές. Η περιοχή των εκβολών του χαρακτηρίζεται από διάσπαρτους λόφους, οι περισσότεροι εκ των οποίων στο παρελθόν αποτελούσαν τμήμα των Εχινάδων νήσων, τους οποίους η προσχωματική δράση του Αχελώου ενσωμάτωσε στην ξηρά. Κάποιοι από αυτούς είναι ο λόφος Τρίκαρδος ή Τρικαρδόκαστρο, όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Οινιάδες και ο λόφος Σκοπάς, όπου τοποθετείται με μεγαλύτερη πιθανότητα η πόλη Νάσος (δηλ. νήσος). Άλλοι λόφοι που έχουν ηπειροποιηθεί είναι ο Κουτσιλάρης, ο Κατσάς (Κατοχή), η Χουνοβίνα και το Διόνι. Περισσότερα στοιχεία για τον Αχελώο ως φυσικό, μυθικό και γεωπολιτικό στοιχείο, μπορεί κανείς να μάθει στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Μεσολόγγι, όπου προβάλλεται το βίντεο “Αχελώος, ο άρχοντας όλων των ποταμών”.
Η ευρύτερη περιοχή του υδροβιότοπου περιλαμβάνει παράκτια οικοσυστήματα, βάλτους, αλυκοποιημένες εκτάσεις και αποστραγγισμένες εκτάσεις που αποδόθηκαν στη γεωργία. Ακόμη, περιλαμβάνει ποτάμιες και παραποτάμιες περιοχές, και υδροχαρή δάση, ανάμεσα στα οποία και το Δάσος του Φράξου.
